وقتی تو آفریده شدی ، عشق مطلق شکل گرفت و معنا یافت. ذره در ذره شور بود و اشتیاق، آن زمان که نورت در آسمان هفتم درخشیدن گرفت. چه اگر تو نبودی، نور خلقت نبود. آسمان تاریک بود. آمدی تا زنان عالم، و نه! حتی مردان نیز، بی اسوه و الگو نمانند.
بانوی درخشان هر دو جهان!
مادر عصمت!
آمدنت مبارک!...
شکفت زهره ی زهرا به دامن مادر
به بام هستی و مستی نگار می آید
بر آن خزان زده دلهای سرد و زنگاری
نشان کوثر پروردگار می آید...
پ.ن.1 اَللهُمَ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ المُستودَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلمُکَ...
پ.ن.2 یک سال گذشت... و من همچنان منتظر...